Bij de laatste slag zijn Blutch en Chesterfield hun kapitein kwijtgeraakt. Informerend bij de zwarte Jeromiah blijkt deze van niets te weten als opeens de halflevende kapitein Stark naar boven uit de grond weet te klimmen. Chesterfield vindt dat de grafdelvers geen manieren hebben en zegt dat ook duidelijk, waarop de andere zwarte, genaamd Black face hem te lijf gaat. Tegelijkertijd gaat er in de generale staf een plan rond die moet leiden tot een opstand van de zwarte bevolking tegen de confederatie (Zuidelijke), om zo de oorlogsdruk in het Noorden weg te halen. Aan Blutch en Chesterfield de taak om Black face af te leveren in het zuiden zodat die de mensen kan oproepen tot een opstand. Black face vaart echter liever een eigen koers, die van onafhankelijkheid.
Vrouwen in 't wit is al sinds 1981 op de afspraak in de gangen van het ziekenhuis. Elke keer weer leveren ze het bewijs dat humor de beste remedie is voor ernstige onderwerpen zoals ziekte, eenzaamheid of de dood. Want als je de auteurs moet geloven, ontbreekt het in de wit gesteven wereld van chirurgen, verpleegsters en andere gezondheidsspecialisten niet aan cynisme of zotternij. Om het nog niet te hebben over de blunders die er worden begaan! Ziekenhuishumor van de bovenste plank!
Bij de Blauwbloezen gaat een nieuwe dokter aan de slag. Maar Dr. Mary Edward Walker is er niet de dame naar om zich op de tenen te laten trappen. En haar tenen zijn lang. Erg lang! Spreek haar vooral niet aan met mevrouw, want dan krijg je de wind van voren. Blutch vermoedt dat het wel eens aangenamer zou kunnen worden om in de ziekenboeg bij een vrouw te werken dan in de buurt van Chesterfield te blijven hangen. Hij biedt zich prompt als vrijwilliger bij de dokter aan. Maar daar krijgt hij al gauw spijt van. Mary Edward Walker wil geen klaplopers in haar dienst. En ze zegt waar het op staat. Ze is bovendien zo open en eerlijk dat de soldaten na haar verhalen precies kunnen inschatten welke risico's ze aan het front lopen... en helemaal geen zin meer hebben om te vechten. En daar is de legerstaf absoluut niet mee opgezet...
Als kind moet je soms je tanden tonen om je mannetje te staan. Dat heeft Cedric helemaal begrepen! Hij besluit om niet meer over zich heen te laten lopen en zeker niet door Caligula, de onhandelbare waakhond van de buurvrouw. Alsof het allemaal nog niet moeilijk genoeg is! Je slechte rapporten aan je vader moeten tonen, je niet te laten betrappen op kattenkwaad of je liefde verklaren aan het meisje van wie je houdt: het leven is niets voor doetjes!
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok