Slotdeel van dit tweeluik van François Schuiten en de betreurde Benoît Sokal
John Greyford en luitenant O’Bryan zijn aan boord van de vreemde onderzeeër van Aquarica op weg naar haar verafgelegen geboorteplaats, die op de rug van een reusachtige walvis zou liggen. Aan het einde van hun reis openbaart zich een nieuwe wereld die buiten de realiteit lijkt te staan. Maar het evenwicht is er broos. Baltimore en zijn mannen willen die wereld doen verdwijnen, gedreven door hun wraaklust. Er ontspint zich een achtervolging tussen de walvisjagers en onze drie helden, met het voorbestaan van die wondere wereld als inzet...
Sokals hoofdpersonage, een persiflage van het detective-type à la Humphrey Bogart, drinkt veel en is een cynicus, maar dan wel één met een hart. Dat brengt hem telkens weer in de problemen ...
Aan het begin van dit verhaal zit Canardo met een weinig motiverende missie opgezadeld: hij moet enkele weken op zijn neefje Marcel passen, die een fan is van Toto de Tandbaars, de hoofdrolspeler van een tekenfilm en bijbehorend videospel, die zijn geïnspireerd op het tragische lot van een met uitsterven bedreigde diersoort: de roodgestippelde tandbaars. Gaap, gaap... Maar blijkbaar kan niemand zijn noodlot ontlopen: op het tropische eiland Koedoelia waar de tandbaars het liefst verblijft is zojuist de echtgenote van een Belgamburgse onroerendgoedbaron ontvoert. Canardo wordt door de autoriteiten uitverkoren om dit smerige zaakje op te lossen in het geniep uiteraard... En ziedaar de reden dat de buitenissigste detective ter wereld, immer vergezeld van de kleine Marcel en bij 38 graden in de schaduw, tijdelijk zijn tenten opslaat in Koedoeland, het paradijs van de roodgestippelde tandbaars...
Het hertogdom Belgamburg, normaal gezien een rustig fiscaal paradijs, wordt overspoeld door vreemd gepeupel uit het naburige België. Bij maanloze nacht en mistig ontij steken horden werkloze Waalse gelukzoeksters clandestien het Belgameer over om zich in Belgamburg te buiten te gaan aan zwartwerk (de lelijkste) of zich in de prostitutie te storten (hun beterbedeelde soortgenoten). Een jonge vrouw die maar op het nippertje door een visser gered wordt van de verdrinkingsdood, is haar geheugen kwijt en heeft geen idee wie ze is. Het enige spoor naar haar verleden is een gouden manchetknoop, beslagen met het Belgamburgse wapenschild ... Tijd voor een nieuw onderzoek van inspecteur Canardo!
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok