De blauwe toekan liep in de tweede helft van 1949 als feuilleton in de krant De Nieuwe Gids, toen nog onder de titel De avonturen van detectief Van Zwam. Het werd pas in 1954 als album uitgebracht.
Hardcover met stofomslag, 96 blz.
Wanneer in 1993 het Nero-album Barbarijse vijgen verschijnt, stelt geestelijke vader Marc Sleen zijn nieuwe medewerker Dirk Stallaert voor. Tien jaar lang zal Stallaert Nero in beeld brengen en naar nieuwe creatieve toppen sturen. Sleen legt zich toe op het uitwerken van de scenario's, en laat zijn fantasie daarbij de vrije loop. Met een reeks meesterlijke albums als resultaat. Tot aan het einde van de reeks in 2002 zal Stallaert tweeënveertig verhalen tekenen, die in Nero: de Stallaert jaren in tien verzorgde volumes worden gebundeld. De strips worden gepubliceerd in hun oorspronkelijke vorm, bestemd voor de feuilletonpublicatie in de krant De Standaard. Het achtergronddossier is van de hand van Nero-exegeten Yves Kerremans, Noël Slangen en Kim Duchateau. Deze integrale bevat vijf verhalen: Leopold 5, De Orde van de Lange Tenen, De Gulfstreum, De erfenis van Millaflotta en Kweetnie.
Nero leeft al jaren op grote voet en het onvermijdelijke gebeurt: hij is platzak. Een job vinden die aansluit bij zijn capaciteiten blijkt niet zo evident. Gelukkig kan Madam Nero aan de slag als poetsvrouw bij het Kunsthistorisch Museum. Zij kwijt zich ten volle van haar taak en neemt alle ruimtes en voorwerpen in het museum grondig onder handen. Zo grondig dat ze de recent ontdekte mummie, Tut-er-Frut, nieuw leven inblaast. Dit is het begin van een onwaarschijnlijk avontuur en een hilarische hommage van Nero-nerds Willy Linthout (De avonturen van Urbanus) en Luc Cromheecke (Roboboy, Tom Carbon) aan De avonturen van Nero van Marc Sleen.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok