Met Ik, René, krijgsgevangene van Stalag 2 B verwezenlijkt Jacques Tardi een project dat lange tijd heeft gerijpt: een stripbewerking van de aantekeningen van zijn eigen vader. In schoolschriften werkte René Tardi jarenlang aan een gedetailleerde kroniek van zijn jeugd, die grotendeels was geconcentreerd op zijn oorlogsjaren en zijn gevangenschap in Duitsland. Voor Tardi junior is het een project dat hem na een het hart ligt: het in beelden omzetten van deze November 2012 'familieroman'.
Maart 1959. Nestor Burma heeft een afspraak in een chique wijk in het westen van Parijs. Maar als hij bij de woning aankomt, blijkt dat de vrouw die hem heeft gebeld, dood is en haar man ook. Moord en zelfmoord, naar het zich laat aanzien. Als Nestor Burma een onderzoek instelt, blijkt al snel dat de man er een maîtresse op nahield, die een dubbelgangster is van een beroemde filmactrice en die voor Nestors ogen wordt ontvoerd... Daarmee begint een verhaal vol spannende verwikkelingen, waarin de hoofdpersoon zoals gewoonlijk weinig bespaard blijft.
De jonge zangeres Elise trekt in 1958 van Lyon naar Parijs om daar haar geluk te beproeven. Na de protestbeweging van mei ‘68 verlaat ze de showbizz. Terugkeer naar het oude leven is voor haar ondenkbaar. Zij voegt zich bij het verzet om te strijden tegen uitbuiting, sociaal onrecht en racisme. Haar bijzondere traject voert ons van de Algerijnse oorlog naar het begin van de jaren zeventig.
Tardi en Dominique Grange leveren een intense en bevlogen graphic novel af, die sterker dan ooit weerklank vindt in een Frankrijk dat nog altijd wordt verscheurd door ongelijkheid en onrecht.
Hardcover met stofomslag, 176 blz.
Een bundeling van drie korte verhalen en de stripnovelle De kakkerlakkenkiller (1984), die zich allemaal afspelen in de stad die nooit slaapt: New York. Dat decor is niet de enige overeenkomst: stuk voor stuk getuigen de verhalen van een inktzwarte visie op de mens, zoals alleen Tardi op papier kan zetten. Een bewijs dat de tekenaar zich in New York even goed thuisvoelt als in de natgeregende straten van Parijs, en dat het menselijke tekort zich niets van grenzen aantrekt.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok