Konvooi, de multiraciale verzameling ruimteschepen, zoekt langzaam zijn weg door het heelal. Nävis, de enige mens in dit konvooi, stelt de leiders van Konvooi nog altijd voor raadsels, want de mens is de enige levensvorm waarvan de gedachten niet te lezen zijn. Na een aanvankelijke carrière bij de overheid wordt Nävis steeds meer als schadelijk wild gezien en er is nu zelfs een huurmoordenaar achter haar aan gestuurd. Nävis beseft dat ze slag met de moordenaar moet gaan leveren en kiest voor dit mogelijk laatste gevecht een plek uit die haar zeer dierbaar is…
Het ruimtekonvooi dat tegenwoordig de woonplaats van Nävis is, nadert de planeet TRI-JJ 768. Doordat zij een uitzondering is, met gedachten die door niemand anders te lezen zijn, is Nävis bij uitstek geschikt om als verkenner uitgezonden te worden naar nieuwe planeten. Op de planeet waar zij dit keer naartoe wordt gestuurd, blijkt een hevig conflict te woeden tussen twee volkeren, waarvan er een sterk op de mens lijkt...
Bij hoge uitzondering staan Nävis en generaal Rib Wund aan dezelfde kant, want beiden maken jacht op Soimitt, de huurmoordenaar die haar ertoe heeft gebracht een deel van het admiraalsschip van Konvooi op te blazen. Nävis hoopt informatie uit hem los te krijgen waarmee ze een herziening van haar proces kan aanvragen, maar het brein van de huurling zit vol psychoblokkades. De enige manier om hem aan het praten te krijgen is hem mee te nemen naar een organische planeet, die iedere bezoeker dwingt de waarheid te zeggen. Eenmaal daar aangekomen ontdekt ze dat er ook waarheden zijn die je liever niet hoort...
Een androïde die belast is met het geven van extreme computerzalving aan de slachtoffers van buitenaardse aanvallen, zal door middel van kruiscontroles van de herinneringen van de overledene beseffen dat de officiële verklaringen van deze
aanvallen vals zijn. De vrouwelijke androïden van het model Last Angel, die verantwoordelijk zijn voor het verzamelen van de herinnering aan de soldaten die in de strijd zijn omgekomen, keren na afloop van hun missie terug naar hun rek om deze herinnering te legen en opnieuw op te starten voor het volgende slagveld.
Een van hen lijkt, tegen alle verwachtingen in, het proces aan te houden, maar het is technisch onmogelijk. Androïden hebben geen gevoelens.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok