Slotdeel van dit tweeluik van François Schuiten en de betreurde Benoît Sokal
John Greyford en luitenant O’Bryan zijn aan boord van de vreemde onderzeeër van Aquarica op weg naar haar verafgelegen geboorteplaats, die op de rug van een reusachtige walvis zou liggen. Aan het einde van hun reis openbaart zich een nieuwe wereld die buiten de realiteit lijkt te staan. Maar het evenwicht is er broos. Baltimore en zijn mannen willen die wereld doen verdwijnen, gedreven door hun wraaklust. Er ontspint zich een achtervolging tussen de walvisjagers en onze drie helden, met het voorbestaan van die wondere wereld als inzet...
De alom bekende detective-eend, die nog steeds evenveel drinkt en rookt, is vastbesloten uit te kijken voor die stoeipoezen die hem in het verleden meer dan eens in het ootje namen (zie 'Het kindermeisje met bloed aan de handen'). In 'De dronkaard met de witte boord' moet inspecteur Canardo een enquête leiden rond het verdacht overlijden van een wijnspecialist, doodgedronken teruggevonden. Zal Canardo de zaak kunnen oplossen maar vooral zich kunnen weerhouden aan al die goede verlokkelijke wijnen?
Canardo verneemt dat zijn vriend, commissaris Garenni om het leven gekomen is. Tijdens de begrafenis ontmoet hij Garenni’s dochter, die hij sinds haar kindertijd niet meer gezien heeft. Ze is intussen in haar vaders voetsporen getreden en werkt bij de politie. Ze is ervan overtuigd dat haar vader vermoord is en spoort Canardo aan om op onderzoek te gaan. Dat leidt hem naar Belgamburg... Het einde van een donker tweeluik dat vorig jaar sterk startte met Dood op het meer.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok